.
ربیع آمد ربیع آمد ربیع بس بدیع آمد
شقایق ها و ریحان ها و لاله خوش عذار آمد
کسی آمد کسی آمد که ناکس زو کسی گردد
مهی آمد مهی آمد که دفع هر غبار آمد
کفی آمد کفی آمد که دریا در از او یابد
شهی آمد شهی آمد که جان هر دیار آمد
کجا آمد کجا آمد کز این جا خود نرفتست او
ولیکن چشم گه آگاه و گه بی اعتبار آمد
کنون ناطق خمش گردد کنون خامش به نطق آید
رها کن حرف بشمرده که حرف بی شمار آمد
#مولوی /غزل۸۹
ـــــــــــــــــــــــــــــــــ
این عکسو میخواستم عید پست بذارم اما فقط استوری گذاشتم ، دل و دماغی نبود، الانم نیست. فکر میکردم همه چیز بهتر میشه ماهم ذوقمونو با پستامون نشون میدیم، بهتر نشد، بدتر هم شد. روزهای بدی داره رقم میخوره .
جای عجیبی گیر افتادیم. مردم ناراضین از شرایط اما همش در سفرن. سفر مگه خرج نداره؟ پس از چی ناراضی هستید. از مسئولین که ناامیدم. اما این وسط یکی داره دروغ میگه. چطور ممکنه دلار وقتی میره بالا ، پشت‌بندش اجناس گرون شه ، فروشنده ضرر کنه؟ چطور دلار میره بالا ، گردو گرون میشه ، پسته گرون میشه اونوقت باید باور کنیم اونیکه باغ پسته و گردو داره متضرره؟ جز اونایی که تو این چرخه دلار نیستن کی ناراضیه؟ مگه میشه با دلار جهانگیری گوشی وارد کنی اما با قیمت دلاری سی‌و دو بفروشی و ناراضی باشی؟ مگه میشه ناراضی بود و ایرانگردی کرد؟ این بدی وضعیت معاش مگه نباید یه جا خودشو نشون بده؟ کجا نشون داده؟ چیزی که من دیدم اینه که پولدارها پولدارتر شدند متوسط‌ها فقیرتر. وقتی دلار گرون میشه، طلا گرون میشه، ماشین و خونه گرون میشه ، رضایت رو تو چشای خیلیا میبینم، پس اونی که دروغ میگه خود ِ ماییم. ناله میکنیم و سفر میریم. نق میزنیم و سفر میریم، برای کرونا پست میذاریم و طبیعت گردی میکنیم. بچمونو مدرسه نمیفرستیم که مبادا از میز چوبی معلم کرونا بگیره اما با همون بچه، در سفر، بین راه توقف میکنیم و چیپسی که روی پیشخوانِ مغازه‌‌ی مجتمع های رفاهیه برمیداریم و استفاده میکنیم، لابد میز پیشخوان تمیزتر از میز معلمه.
ما مردم مشکل داریم، دروغ گویی ما تقصیر دولت نیست. اینکه بیشتر از سالهای پیش درامد داشته باشی اما نق بزنی، سفر بری به خبرنگار دروغ بگی که چرا رفتی سفر، از کنکور و مدرسه و هیئت بنالی اما یک هفته هم بی خیال سفر و سواحل نشی فقط یک معنی میده، ما مردم فرهنگمون رو از دست دادیم، دروغ بخشی از زندگیمون شده و بدون دروغ نمیتونیم زندگی کنیم. کاش لااقل خفه میشدیم، خوش میگذروندیم و خفه میشدیم. سفر میرفتیم و خفه میشدیم، ماسک نمیزدیم و خفه میشدیم. خفه شیم که دروغ نگفته باشیم.
.
