یک شادمهر

.
.
دورنمای ” تو”
بند از بالهایم برمی دارد
تا در سینه ی جنگلی ات پا می شوم
تا می دوم،
طوفانی می شوی با جذبه ای افسونی
با هراسی آمیخته ی شیدایی
به سویت کشیده می شوم
تو چون پیچ و تابِ شعله ای که مرا می بلعی
آتشم می کنی ،
و بی آنکه در افتی
آهنگ دیگری می زنی در تپش های قلب من.
و من
سرمستِ عطرِ کاکل هایت
در اریبِ آفتابی از عرق های تنت گلاب می گیرم
مست
مستِ مستِ باده ی چشم هایی که
تا قله ی عاشقی پروازم می شوند.
دورنمای ” تو ” بند از بالهایم بر می دارد
.
#تمشک #تابستان

.
نگاه کن!
امروز شعری از من زاده می شود
که از درونم ، دل به #دریا زده است
بگذار از دریا نشانی تورا بگیرم
می خواهم سپیدی دفترم آنقدر از تو پر شود
و بخوانند مردم همه شعر هایم را
و بدانند چقدر دوستت دارم
تو همان موج زیبایی
که از افق … آرام آرام به سویم می آیی
و من هم خاموش
بر روی تخته سنگی
به انتظار نشسته ام
و آنقدر دلتنگم
همچون #ساحل
که برای دریایش بیقراری می کند
نگاه کن عزیزم
آغوش ساحل برای دریا کافی است
و آغوش من هم برای تو
حواست اینجا هست؟
چشمانت را باز کن
#ماسه ها جشن گرفتند
صدف ها خوشحالند
و مرغابی ها آهنگ دیدار می نوازند/
خوب نگاه کن
هنوز هم ماسه ها خیس مانده اند
درست … مثل چشمانم/
می بینی؟
چطور امروز ساحل نزدیکمان می کند
و با نسیم خنکش
گیسوانت را تاب می دهد
که حتی آن دور قایق صیاد هم
با نگاهت می رقصد
بله عزیزم
اینجا ساحل است
و دریا یعنی تو
.
#نوپا

.
– شبیه مِه شده بودی؛
نه می شد در آغوشت گرفت
و نه آنسوی تو را دید.

تنها می شد؛
در تو گم شد
که شدم . . .